هميشه مي گفتم از هر کسي دلم بگيره ميرم پيش امام رضا و براش درددل ميکنم آخه ما قمي ها اعتقاد داريم امام رضا دايي ماست و همش آرزو مي کنيم که به قول اون ضرب المثل معروف ما هم به دائيمون بريم . ولي چند روز پيش يه اتفاقي برام افتاد که يه پاي اون امام رضا بود. مونده بودم برم پيشش گله کنم و بگم آخه دايي جون اين رسمش نبود که خواهر من که زائرت بود را از ما بگيري ...................
ولي اين کارو نکردم چون اون روزهاي اول که خيلي حالم خراب بود يه بزرگي بهم گفت اگه کسي تو راه برگشت از زيارت امام رضا دارفاني رو وداع بگه جزء يکي از هفتاد نوع شهدا حساب ميشه . اينجا بود که آروم شدم و گفتم هر طور که شما صلاح بدونيد ما مطيعيم و اميدوارم يه روزي هم منو تو اين راه با خودت ببري .
هميشه برام عزيزي و سرپناه درموندگيهام و ازت ميخوام مثل هميشه دستمو بگيري و شما کارهاي ما رو با اون چشمان قشنگت بنگري ...
آمين