به انتظامات حرم خواهم سپرد
گمشدهای را فرا بخوانند
کودکی که هنوز پیراهنش آبی است
که هنوز گریهاش بیدلیل
که هنوز خوابش نمیبرد
که هنوز بهانه میگیرد...
«محمد درودگری »
